گوێم لێبوو چۆن چه‌نه‌بازان باسی سه‌ره‌تا و کۆتاییان ده‌کرد، به‌ڵام من نە باسی سه‌ره‌تا دەکەم، نە کۆتایی. قه‌ت پێشتر سه‌ره‌تایه‌ک نه‌بووه وه‌ک ئه‌مه‌ی ئێستا، قەت پێشتر لاوی و پیری وه‌ک ئێستا نەبوونە، قه‌ت پێشتر بێخەوشی وه‌ک ئه‌مه‌ی ئێستا نه‌بووه، قەتیش پێشتر به‌هه‌شت و دۆزەخ وەک ئێستا نەبوونە. ئەلها و ئەلها و ئەلها، ئەلهای ئەزەلیی گه‌ردوون بۆ خوڵقاندن. دوو که‌سی جیاوازی یه‌کسان له تاریکییه‌وه دێنه ده‌رێ و بۆ پێشه‌وه ته‌کان ده‌ده‌ن، هه‌میشەیین جه‌سته و زاوزێ و سێکس، هه‌میشه‌ییه تانوپۆی جیاوازی و یه‌کسانی، هه‌میشه‌ییه چه‌که‌ره‌کردنی ژیان. زۆرگۆیی بێهووده‌یه، زانا و نه‌زان هه‌ست به‌مه ده‌که‌ن. دڵنیام و له دڵنیاش دڵنیاترم، که من و ئه‌و نهێنییه، قیت و جێگیر لە ڕووناکیدا، وه‌ک جووتێک هەسپی خورت و غلوور، میهره‌بان، نه‌فسبڵند، کاره‌بایی، توند بە یەکترەوە چەسپاوین. گیانی خۆم زەلال و شیرینه، ئه‌و گیانه‌ش زەلال و شیرینه که هی من نیه. ئه‌وه‌ی یه‌کێکی نه‌بێ ئه‌وی تریشی نییه، نه‌بینراو بە بینراو دەسەلمێ، تا ئەو ساتەی بینراوه‌کە خۆشی ده‌بێته نه‌بینراو و نۆره‌ی سەلماندنی دێ. به نیشاندانی باشترین و جوداکردنه‌وه‌ی له خراپترین چاخێک چاخێکی دی ده‌هارووژێنێ. ده‌زانم هه‌موو شته‌کان لە پۆپەی تەبایی و هاوسەنگیدان، بۆیێ له کاتێکا خه‌ڵکی دی سه‌رگه‌رمی مشتومڕن، من به‌بێده‌نگی ده‌چم مه‌له ده‌که‌م و چێژ لە بینینی خۆم وەردەگرم. خۆشحاڵم به بینینی هه‌ر ئه‌ندامێکی له‌شی خۆم، یا له‌شی پاک و ته‌ندروستی هه‌ر که‌سێکی دی، خۆ هیچ ئینجێک، یا پاژی ئینجێکی له‌ش نییه گەمار بێ، یا له‌وانی دی که‌متر خۆشه‌ویست بێ. من قایلم به‌وه‌ی هه‌یه - ;دەبینم، سه‌ما ده‌که‌م، پێده‌که‌نم، گۆرانی ده‌ڵێم که دۆسته‌که‌م ئامێزم تێ وه‌ردێنێ و به‌درێژاییی شه‌و له‌گه‌ڵم راده‌کشێ و به‌یانی زووش به‌پێدزه ده‌ڕوا و سه‌به‌ته‌یه‌کی لێوانلێوی په‌ڕۆی سپیم بۆ جێده‌هێڵێ؟ چما دەشێ خۆم لە وەرگرتنی ئەو خەڵاتە بگنخێنم و چاوی خۆم سه‌رزه‌نشت بکه‌م، که ته‌ماشای ڕۆیشتنی ئازیزه‌که‌م ده‌کا و جیاوازیی نرخی ڕاسته‌قینه‌ی ته‌نیایی و پێکه‌وه‌بوون ده‌خه‌ملێنێ؟