ាំនៀង ថៀ យំសលេថ : ាំចេតិនៀ ៥
ចង្រៀងឤត្ម័នខ្ញុំ
ក័ណ្ឌ - ៥
យើងមានជំនឿលើឯងហើយ ឤត្ម័នខ្ញុំអើយ, ឯកាយយើងក៏មិនត្រូវបន្ថោកនឹងឯងដែរ,
ហើយឯងក៏មិនត្រូវឲ្យគេបន្ថោកនឹងគេផងដែរ ។
នាំគ្នាសំរាកនិងឹយើងលើស្មៅហ្នឹងហើយ បន្ធូរក្រឡើតទៅ,
មិនមែនត្រង់ពាក្យ, ឬក៏ភ្លេង ឬចុងចួនទេដែលយើងចង់បាននោះ,
ហើយក៏មិនមែនទម្លាប់ឬក៏អ្វីជាប្រសើរអស្ចារ្យក៏ទេដែរ,
យើងចូលចិត្ដតែវច្ចន:ក្រអួនរណ្ដំ, រងំចេញពី “វ៉ាល់វិដ” ឯងប៉ុណ្ណោះ ។
យើងនឹកឃើញម្ដងនោះ កាលយើងសំរាកពេលព្រឹកត្រចះនៃរដូវក្ដៅ,
នឹកឃើញឯងប្រាសក្បាលកើយភ្លៅយើង ហើយប្រែងាកយ៉ាងស្បេតមកលើខ្លួនយើង,
ហើយដោះឡេវឤវបញ្ចោញដើមទ្រូង ហើយបញ្ចូលអណ្ដាតទៅក្នុងក្រអៅបេះដូងយើង
ហើយលូកដៃស្ទាបពុកចង្កាយើង ហើយលូកទល់ឯងចាប់ជើងយើងជាប់ ។
រំពេចនោះ សុខ: និង ធម្មារម្មណ៍លើសសច្ច:ធម៌លោកីយ៍
ហើយខ្ញុំស្គាល់ព្រះហស្ថរបស់ព្រះតាមកំណត់នៃដៃខ្ញុំ
ហើយខ្ញុំដឹងថា ភូត ព្រះជាព្រះរាមរបស់ខ្ញុំ,
ហើយបុរសទាំងឡាយបានកើតមកសុទ្ធជាបងប្អូនប្រុសខ្ញុំ ហើយស្រីទាំងឡាយក៏សុទ្ធ
ជាបងប្អូនស្រីនិងជាស្នេហ៍ខ្ញុំដែរ,
ហើយថាមេទ្រនុងបាតនាវានៃមាបនកម្មគឺសេចក្ដីសេចក្ដីស្នេហា,
ហើយស្លឹករុក្ខជាតិស្រស់បំព្រងលើចុង ក៏ដូចជាស្លឹកស្លោកតាមវាលទាំងឡាយ
រាប់មិនអស់ដែរ,
ហើយស្រមោចពណ៌ត្នោតទាំងឡាយរស់តាមក្រហែងតូចៗក្រោមដើមឈើ
ហើយស្លែដុះជាដុំក្រម៉តាមរបងឈើក្រវិកក្រវក់, គំនរថ្ម, រុក្ខជាតិអែលឌ័រ, ដើម
មូល្លិន និង ដើមផូកវីដ ។
នែដ ថៀ ាំចេតិនៀ ៥, ាំនៀង ថៀ យំសលេថ (២៦/០១/២០១៤)
